Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Bork Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Duo Reges: constructio interrete. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.

Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.

Sed residamus, inquit, si placet.

Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Bonum liberi: misera orbitas. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Conferam avum tuum Drusum cum C. Bonum valitudo: miser morbus.

Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;
Facillimum id quidem est, inquam.
Sed fortuna fortis;
Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.
Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.

Quod enim vituperabile est per se ipsum, id eo ipso vitium
nominatum puto, vel etiam a vitio dictum vituperari.

Non elogia monimentorum id significant, velut hoc ad portam:
Hunc unum plurimae consentiunt gentes populi primarium
fuisse virum.

Quis negat?: Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene.
Istic sum, inquit.: Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi.
Sint ista Graecorum;: Hoc non est positum in nostra actione.

Hac videlicet ratione, quod ea, quae externa sunt, iis tuemur officiis, quae oriuntur a suo cuiusque genere virtutis.
Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis.
Quod cum dixissent, ille contra.
Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?
Haec dicuntur fortasse ieiunius;
Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;
Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti;

A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Idemne, quod iucunde? Respondeat totidem verbis. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem.